Kiedy przestaniemy być biologicznymi ludźmi?

Prądy intelektualne, które towarzyszą rozwojowi współczesnej technologii, są równie fascynujące, co ona sama.

Norbert Biedrzycki Kiedy przestaniemy być biologicznymi ludźmi?

Kiedy przestaniemy być biologicznymi ludźmi? Mój artykuł w BUSINESS INSIDER z dnia 6 stycznia 2018 roku.

 

Sztuczna Inteligencja dla wielu z nas jest wielką obietnicą. Lepszego, łatwiejszego, dłuższego życia. Może nawet czegoś więcej. Rewolucja technologiczna, która dzisiaj się rozgrywa na naszych oczach to: technologie machine learning, deep learning oraz cognitive computing (czyli w skrócie maszyny potrafiące same uczyć się na własnych błędach, czy ze wzorców z wielkich baz danych), inteligentna technologia w naszym codziennym życiu: autonomiczne pojazdy i Internet Rzeczy (z jego funkcją połączeń urządzeń w jeden, inteligentny organizm). Niezwykle istotne są też zwielokrotnione możliwości obliczeniowe komputerów działających w oparciu o skomplikowane algorytmy i sieci neuronowe (rozpoznawanie języka naturalnego, nawiązywanie głosowej interakcji z człowiekiem, analiza danych o różnym charakterze). Wszystko to pozwala na działanie na przykład inteligentnych asystentów głosowych, którzy często przybierają formę empatycznych doradców, powszechną automatyzacja procesów biznesowych, robotyzację czy spopularyzowanie rozszerzonej i wirtualnej rzeczywistości.

 

Link do pełnego artykułu

 

Powiązane artykuły na moim blogu:

Medycyna przyszłości, czyli informatyczne wspomaganie zdrowia

Według naszych komputerów … Pan nie istnieje

Co pomyśli maszyna, gdy spojrzy nam głęboko w oczy?

Upadek hierarchii, czyli kto właściwie rządzi w Twojej firmie

Blockchain ma potencjał do wzruszenia podstawowych filarów naszego społeczeństwa

 

 

Skomentuj

2 comments

  1. Andrzej Maczalski

    Problem jest z tym, że o ile powstanie tyle samo nowych miejsc pracy, to będą wymagały one coraz wyższych kwalifikacji, a jest wiele ludzi na świecie którzy najzwyczajniej w świecie nie nadają się do zbyt wymagających zajęć.

  2. Grzegorz Wiatr

    … tak jak poprzednio – mam nadzieję że nigdy. Chociaż granica zaczyna być niebezpiecznie blisko